Σταματίνα Βόγκλη – *Η Ερμιονίδα έχει τους δικούς της «φύλακες άγγελους»…

*Η Ερμιονίδα έχει τους δικούς της «φύλακες αγγέλους»…

**Η Σταματίνα Βόγκλη, μια νέα γιατρός, βοηθάει τους ασθενείς με κορονοϊό, στο Νοσοκομείο «Σωτηρία».

Του δημοσιογράφου Μίλτου Ιωαννίδη

Η Σταματίνα Βόγκλη, με καταγωγή από τα Δίδυμα, πριν από επτά χρόνια, το 2013,έκανε το όνειρο της πράξη…

Ως αριστούχος του Γ. Ε.Λ. Κρανιδίου, πέτυχε την εισαγωγή της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με μια σημαντική διάκριση :

Ήταν η μαθήτρια που πέτυχε την υψηλότερη βαθμολογική επίδοση μεταξύ των μαθητών της Αργολίδας!

Με την αποφοίτηση της το 2019, πραγματοποίησε την κλινική της άσκηση σε Νοσοκομείο του Λονδίνου και επιστρέφοντας, ξεκίνησε να ασχολείται με Ερευνητικά Πρωτόκολλα του γαστρεντερολογικού τμήματος του Νοσοκομείου «Σωτηρία».

Εκεί, αναμένεται να συνεχίσει, για την διδακτορική της διατριβή και να κάνει παράλληλα την άσκηση της στην ειδικότητα της γαστρεντερολογίας.

Ζητήσαμε από τη νέα και φέρελπι γιατρό, που δίνει αυτή την ώρα την δική της «μάχη» ενάντια στον Κορονοΐο, (φροντίζοντας τους ασθενείς που νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα), να μας πει πως βιώνει αυτή την εμπειρία, να μας καταθέσει την δική της άποψη – – ως νέα επιστήμονας – – για το πως εξελίσσεται η πανδημία του COVID-19 στην Ελλάδα καθώς και να στείλει το δικό της μήνυμα, (που θέλει να απευθύνει ως γιατρός), προς όλους εμάς, ώστε να τηρήσουμε στάση υπευθυνότητας απέναντι στα μέτρα ώστε να βγούμε σύντομα νικητές απο αυτή την «περιπέτεια»…

«Οι ασθενείς, δεν μπορούν να δουν το χαμόγελο μας κάτω από τις διπλές μάσκες, όταν τους βλέπουμε να βελτιώνονται…»

«Όταν ξεκίνησε η κρίση της νόσου Covid-19 και ολόκληρο το νοσοκομείο μετετράπη σε κέντρο αναφοράς , όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητές του περιορίστηκαν.

Οι αυξημένες ανάγκες οδήγησαν στην πρόσληψη νέων ιατρών εν αναμονή ειδικοτητας στο νοσοκομείο και έτσι, τις τελευταιες 10 ημέρες βρισκομαι στην 7η πνευμονολογική κλινική προσφέροντας τις ιατρικες υπηρεσίες μου στους ασθενείς με κορονοϊό.

Ήταν μια απόφαση δύσκολη, η ατομική ευθύνη ομως απέναντι στους ασθενείς, στο εθνικό σύστημα υγείας και στους συναδέλφους, δε μου άφησε περιθώρια να το σκεφτώ. Η καθημερινότητα του ιατρού πλέον είναι διαφορετική , η σχέση ιατρού-ασθενούς είναι επισης διαφορετική. Η φυσική επαφή μας μαζί τους είναι η ελάχιστη για την ατομική μας προστασία. Οι ασθενής, δεν γνωρίζουν ποτε το πρόσωπο των ανθρώπων που τους φροντίζουν καθημερινά. Δε θα δουν ποτέ το χαμόγελό μας κάτω από τις διπλές μάσκες όταν τους βλέπουμε να βελτιώνονται.

Στην Ελλάδα, η μεταδοτικότητα του ιού, ακόμα και με στατιστικές διακυμάνσεις, φαίνεται πως πλέον είναι σε ύφεση.

Αυτό το οφείλουμε στο ότι στοχεύσαμε νωρίς τη ρίζα του προβλήματος, την υπερμετάδοση. Πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας να μην πέσουμε θύματα της επιτυχίας μας , ως πολίτες. Οποιαδήποτε χαλάρωση στη συμμόρφωση των κανόνων θα μπορούσε να είναι καταστροφική και να οδηγήσει σε αναζωπύρωση. Βρισκόμαστε σε πολύ κρίσιμο σημείο αυτή τη στιγμή και το δίλημμα είναι ένα: περαιτέρω υπομονή ώστε σε λίγο καιρό να χαρούμε τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας τον τελευταίο μήνα ή πρόωρη χαλάρωση και ανευθυνότητα που μπορούν να μας γυρίσουν πίσω στο σημείο μηδέν»….