Η Κατερίνα Στεφανίδη είναι πρωταθλήτρια του άλματος επί κοντώ, χρυσή Ολυμπιονίκης και
παγκόσμια πρωταθλήτρια. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2016 με άλμα στα 4,85 μέτρα.Διαγωνίστηκε επίσης στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2012 και 2020. Έχει ρεκόρ 4,91 μέτρα στον ανοιχτό και 4,90 μέτρα στον κλειστό στίβο.Είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης ανοικτού στίβου (2018) και του Diamond League (2019), πρωταθλήτρια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, πρωταθλήτρια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου και έλαβε δυο φορές το χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου.
Αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Άμστερνταμ το 2016 (με 4,81 μ.), πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού το 2017 (με 4,85 μ.) και πρωταθλήτρια κόσμου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Λονδίνο το 2017 (με 4,91 μ.), γεγονός που την τοποθετεί στην πέμπτη θέση του άλματος επί κοντώ όλων των εποχών.
Κέρδισε συνολικά 10 μετάλλια σε όλα τα διεθνή αθλητικά πρωταθλήματα. Αναδείχθηκε αθλήτρια της χρονιάς στην Ευρώπη για το 2017 και αθλήτρια της χρονιάς στην Ελλάδα για το 2017 και το 2019.[5] Θεωρείται ευρέως ως η καλύτερη αθλήτρια στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Το Σεπτέμβριο 2020 ανακοινώθηκε ότι θα επέστρεφε στο SPIRE Institute για να προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2020.
ΔΔ: Έχεις κατακτήσει όλα όσα ονειρεύεται ένας αθλητής. Πως νοιώθεις γι αυτό;
ΚΣ: Πριν 2-3 χρόνια θα απαντούσα…. δεν νοιώθω κάποια διαφορά όπως πριν. Η καθημερινότητα μου είναι η ίδια γεμάτη με πολύ προπόνηση και αποθεραπεία. Τώρα θα απαντήσω λίγο διαφορετικά. Αισθάνομαι ότι λόγω της διάρκειάς μου έχω γίνει ένα πρότυπο για κάποια παιδιά. Αυτό με χαροποιεί αλλά μου δημιουργεί και ένα βάρος σε σχέση με το τι θα πω και πως θα συμπεριφερθώ. Θέλω όμως να πιστεύω ότι το έχω γίνει για κάποιους πρότυπο δεν είναι λόγω των αθλητικών μου επιτυχιών αλλά λόγω του ποια είμαι σαν άνθρωπος.
ΔΔ: Η Αμερική θεωρείται η χώρα των ευκαιριών. Πως είναι η ζωή εκεί για κάποιον αθλητή που αποφασίζει να αφήσει την Ελλάδα και να κυνηγήσει το όνειρο του;
ΚΣ: Όσο ήμουν φοιτήτρια η ζωή ήταν πολύ διαφορετική απ’ ότι ενός ενεργού αθλητή – φοιτητή στην Ελλάδα. Τα πάντα είναι πολύ πιο κοντά οπότε δεν τρως ώρες στ’ αμάξι και τόσο οι καθηγητές όσο και οι προπονητές καταλαβαίνουν ότι δεν είσαι εκεί μόνο για να σπουδάσεις ή μόνο για να κάνεις αθλητισμό αλλά και για τα δύο. Πλέον δεν θεωρώ ότι η ζωή μου διαφέρει πολύ από αυτή ενός επαγγελματία αθλητή στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια είμαστε στην Ελλάδα περίπου έξι μήνες το χρόνο και πραγματικά η ζωή μας δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου αυτούς τους έξι μήνες.
ΔΔ: Πρωταθλητισμός και σπουδές όταν πραγματοποιούνται ταυτόχρονα έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Πως κατάφερες να διαπρέψεις και στα δύο με μεγάλη επιτυχία;
ΚΣ: Έμαθα από μικρή να κάνω καλή διαχείριση του χρόνου μου. Αλλά όπως είπα και νωρίτερα βοήθησαν πολύ και οι συνθήκες στο Πανεπιστήμιο. Παρόλα αυτά κάποια στιγμή ένοιωσα ότι όσο τα έκανα παράλληλα δεν έδινα το 100% και στα δύο. Και τα δύο υστερούσαν λίγο. Και γι αυτό και το 2015 αποφάσισα να κάνω ένα χρόνο διάλλειμμα από τις σπουδές και βέβαια από τότε λόγω των αγωνιστικών υποχρεώσεων δεν κατάφερα να επιστρέψω.
Δ: Στην Ελλάδα προβάλλονται περισσότερο συγκεκριμένα αθλήματα και όχι όλα όπως θα έπρεπε. Πόσο άλλαξε αυτό μετά τις μεγάλες επιτυχίες τις δικές σου αλλά και των άλλων αθλητών;
ΚΣ: Δεν θεωρώ ότι άλλαξε ιδιαίτερα. Πάντα υπήρχε προβολή των αθλημάτων μας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων. Αλλά μέχρι εκεί. Στον στίβο για παράδειγμα υπάρχουν 15 Diamond League τον χρόνο τα οποία είναι εξίσου δύσκολα όσο ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα ή Ολυμπιακοί Αγώνες και ελάχιστοι ασχολούνται δυστυχώς. Στην Ελλάδα την καλύτερη προβολή πλέον δεν την έχουν αθλητές (ανεξαρτήτως αθλήματος) αλλά παίκτες reality shows.
ΔΔ: Πως προέκυψε και πως επικράτησε το άλμα επί κοντώ σε σχέση με άλλα αθλήματα που σου άρεσαν;
ΚΣ: Μικρή βαριόμουν πολύ εύκολα και ο λόγος που με κράτησε το επί κοντώ ήταν ότι είχε τεράστια ποικιλία. Αργότερα ήρθαν και κάποιες επιτυχίες και σαν μικρό παιδάκι που ήμουν ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ.
ΔΔ: Τι σου έδινε δύναμη να συνεχίσεις αυτό που κάνεις όταν παρουσιάζονταν δυσκολίες;
ΚΣ: Το ότι πραγματικά μου αρέσει αυτό που κάνω. Έχω μια μοναδική ευκαιρία να δουλεύω καθημερινά με τον άντρα μου σε ένα αντικείμενο που και οι δύο αγαπάμε πολύ και παρά τις δυσκολίες το διασκεδάζουμε καθημερινά.
ΔΔ: Αθλητική καριέρα ή οικογένεια; Πως μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο.
ΚΣ : Έχω δηλώσει ξανά ότι δεν θα μπορούσα να κάνω παιδιά και μετά να τα αφήνω και να ταξιδεύω. Εδώ ταίζω κάτι αδέσποτα γατάκια και στεναχωριέμαι όταν φεύγουμε για έναν αγώνα χαχαχ. Οπότε δεν θα ήθελα να είμαι εν ενεργεία αθλήτρια και μαμά. Επίσης, και σε αντίθεση με δηλώσεις μου τα προηγούμενα χρόνια, δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να γίνω μαμά. Δεν ξέρω αν θέλω να φέρω ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο με όλα αυτά τα προβλήματα. Ίσως είναι πολύ πεσιμιστικό αλλά έτσι αισθάνομαι αυτήν την στιγμή.
ΔΔ: Θα επέστρεφες κάποια στιγμή στο μέλλον, πίσω στην Ελλάδα; Και γιατί;
ΚΣ: Ναι το έχουμε συζητήσει πολύ και με τον άντρα μου για το μέλλον και το θέλει και ο ίδιος. Αν και θεωρώ ότι αυτήν την στιγμή έχουμε μια τέλεια ισσοροπία με έξι μήνες στην Αμερική και έξι στην Ελλάδα. Το γιατί είναι ο τρόπος ζωής. Το ότι δουλεύουμε για να ζούμε δεν ζούμε για να δουλεύουμε.
photos: @vassilioskoutroumanos
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ERmionida MAGazine Τεύχος 17 Φεβρουάριος 2022 https://ermionidamagazine.com/?p=1061
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου