Συνέντευξη φο όλης της ύλης έδωσε σε ένα από
τα μελύτερα αθλητικά site της Ελλάδας ο Γιώργος Διαμαντόπουλος και στους δημοσιογράφους Χάρη Σταύρου και Στέφανου Μακρή. Στην συνέντευξή του μίλησε και για την ομάδα του Α.Ο.Ερμιονίδας στην οποία αγωνίστηκε την φετινή περίοδο .
Ολη την συνέντευξη μπορείται να την διαβάσετε πατώντας ΕΔΩ.
εΕμείς σας παρουσιάζουμε την ενότητα στην οποία αναφέρεται στον Α.Ο.Ερμιονίδας.
Εδώ και μερικούς μήνες, ο Διαμαντόπουλος ζει και εργάζεται στην Ερμιονίδα. Μια κωμόπολη 2500 κατοίκων στην Αργολίδα, ήσυχη και "ανθρώπινη" αν θέλεις να μείνεις μακριά από την φασαρία των μεγαλουπόλεων. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από αυτά που περίμενε να συναντήσει, η συνεργασία του με τον νεαρό προπονητή Άκη Καλαϊτζάκη και τους συμπαίκτες του είναι άψογη και ο στόχος της παραμονής στην κατηγορία θα ισοδυναμεί με άθλο.
"Η κατηγορία έχει πραγματικά πολύ καλούς παίκτες. Οι ειδικοί λένε πως είναι το καλύτερο πρωτάθλημα όλων των εποχών. Βλέπεις αθλητές που έχουν περάσει από καλές κατηγορίες του ελληνικού μπάσκετ όπως ο Βούλγαρης, ο Σκλάβος και πολλοί άλλοι. Μην αρχίζω να λέω και ξεχάσω κάποιον, θα είναι κρίμα. Έχει καλές ομάδες. Από τον δικό μας όμιλο, για παράδειγμα, πάνω από τις μισές θα πρωταγωνιστούσαν στη Β' Εθνική και το λέω δίχως ίχνος υπερβολής. Φαίνεται και από τις νίκες αυτό. Βλέπεις ότι φτάνουμε στο τέλος της χρονιάς και δεν φτάνουν οι 10 και οι 11 νίκες για να σωθείς. Παλιά έμεναν στην κατηγορία ομάδες με επτά-οκτώ νίκες. Υπάρχουν ομάδες με ιστορία στον χώρο, υπάρχουν ομάδες που ξοδεύουν χρήματα για να πρωταγωνιστήσουν, είναι ωραία κατηγορία. Θεωρώ πως είναι πολύ πιο δυνατή από την περσινή Β' Εθνική, την οποία έζησα ως παίκτης του Παπάγου.
Η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρει η κατηγορία που θα παίζω. Στην ηλικία μου αυτό που με ενδιαφέρει είναι να ευχαριστιέμαι το άθλημα, να βρίσκομαι κάπου που υπάρχουν καλές συνθήκες, να περνάω καλά. Β' Εθνική, Γ' Εθνική, Α2, στα δικά μου μάτια είναι το ίδιο πράγμα. Όταν ήρθα στην Ερμιόνη, δεν περίμενα ποτέ ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν τόσο καλά. Είμαι 24 χρόνια επαγγελματίας, δεν είχα ποτέ στη ζωή και την καριέρα μου τόσο καλούς συμπαίκτες. Δεν έχω δει ΠΟΤΕ στην προπόνηση κάποιο περίεργο περιστατικό, που στην τελική είναι και φυσιολογικό να πλακωθούν δυο άτομα στη διάρκεια μιας χρονιάς. Δεν έχω δει ποτέ παίκτη να αντιμιλάει στον προπονητή ή να γκρινιάζει επειδή του φώναξε ή επειδή τον έκανε αλλαγή. Η κατάσταση είναι τρομερά υγιής και δεν ευθύνομαι εγώ γι' αυτό. Έτσι τους βρήκα, σε αυτή την κατάσταση και ήρθα και "κούμπωσα" μαζί τους. Οι άνθρωποι είναι μαζί πολλά χρόνια, έχουν φτάσει την ομάδα από τις χαμηλές κατηγορίες σε ένα εθνικό πρωτάθλημα, με τον προπονητή, τον Άκη Καλαϊτζάκη ήταν συμπαίκτες και υπάρχει ένα φοβερό δέσιμο μεταξύ τους. Ο άνθρωπος δουλεύει όλη μέρα για να μας ανεβάσει επίπεδο, είναι ακόμη νεαρός, αλλά θα δείτε πως θα πάει μπροστά. Σε αυτό το σύνολο προστέθηκα κι εγώ και στην πρώτη της σεζόν στη Γ' Εθνική η Ερμιονίδα πραγματοποιεί μια αξιόλογη πορεία. Κάναμε καλή δουλειά, όμως είναι τραγικό να παλεύεις τόσο καιρό και να μη γνωρίζουμε πόσοι θα υποβιβαστούν. Τέλος πάντων...
Για εμένα είναι σημαντικό να περνάω καλά. Ούτως ή άλλως τα λεφτά είναι συγκεκριμένα, δεν ήρθα εδώ επειδή βρήκα μια τρελή πρόταση. Οι άνθρωποι είναι απίστευτα τυπικοί στις υποχρεώσεις τους, πράγμα που δεν συναντάς εύκολα. Πρέπει να πληρωθείς στις 30 του μήνα; Θα σε πληρώσουν στις 29. Οι άνθρωποι της διοίκησης είναι επιχειρηματίες του τόπου, ο Πρόεδρος είναι γνωστός σε όλη την Ελλάδα, είναι σοβαροί άνθρωποι και δεν τους ενδιαφέρει να κερδίζουμε με κάθε κόστος. Είναι κοντά μας, τρώμε όλοι μαζί μετά τους αγώνες και αυτό γίνεται ακόμη και στις ακαδημίες! Έτσι όπως είναι τα πράγματα στην καθημερινότητα και στο μπάσκετ, τέτοιες ομάδες θέλεις στον χώρο".
Στα 37 του πλέον, απολαμβάνει το παιχνίδι. Πάλεψε σκληρά για να κρατήσει την Ερμιονίδα στη Γ' Εθνική, όμως τα πράγματα, αλλά...
"Δυο βολές σουτάρω σε κάθε παιχνίδι. Αυτά που γίνονται, πρέπει να τα δεις, δεν εξηγούνται με λόγια. Ο τρόπος με τον οποίο σε αντιμετωπίζουν είναι τραγικός. Λες και έχεις κατέβει από άλλη χώρα. Γι' αυτό λέω ότι η πορεία της Ερμιονίδας είναι εντυπωσιακή. Δε νομίζω πως είναι θέμα ασχετοσύνης. Από το πρώτο λεπτό βλέπεις ότι έχουν νεύρα οι άνθρωποι, σε προκαλούν. Παίζουμε στη Δάφνη Δαφνίου, μου κάνουν αντιαθλητικό φάουλ, μου ρίχνουν και μία από πίσω και σφυρίζει από μία τεχνική ποινή! Τρώω τάπα, σφυρίζει φάουλ, μπαίνει όλος ο πάγκος των αντιπάλων μέσα, του λέω ''ΟΚ δεν ήταν φάουλ'' και αλλάζει την απόφαση. Λίγο μετά, σουτάρει συμπαίκτης μου βολές. Έρχεται λοιπόν ο διαιτητής και μου λέει "να ξέρεις διάβασα αυτό που έγραψες στο Facebook, δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ευχαριστώ που παραδέχθηκες ότι ήταν τάπα". Φάσεις αργότερα με απέβαλλε".
Τον ρωτήσαμε ποιο θεωρεί πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ. Σε δυο πράγματα στάθηκε. Στην έλλειψη παραγόντων και στην απαράδεκτη νοοτροπία που υπάρχει στις ακαδημίες: "Καταρχήν είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχουν πλέον μπασκετικοί παράγοντες, άνθρωποι που να ξέρουν το άθλημα. Δεύτερον, οι υποδομές έχουν χάσει το νόημα και τον σκοπό που πρέπει να εξυπηρετούν. Βλέπεις μεταγραφές στα παιδικοεφηβικά, συστήματα στα μίνι, ασχολούνται τόσο πολύ με το αποτέλεσμα και δεν μαθαίνουν στα παιδιά τα βασικά του μπάσκετ. Δεν τους μαθαίνουν να παίζουν ένας εναντίον ενός, έχει χαθεί το νόημα γιατί τους ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν έρχονται καλές "φουρνιές", σίγουρα δεν είναι και εύκολο να βγουν κάθε μέρα Διαμαντίδης και Σπανούλης, όμως δεν ξέρω και πόσο εύκολο είναι όταν έχεις πέντε Αμερικανούς στο πρωτάθλημα. Πως θα πάρουν οι μικροί χρόνο; Εμείς, στα δικά μου χρόνια, είχαμε δυο Αμερικανούς και δυο κοινοτικούς. Τώρα βλέπεις πέντε Αμερικανούς και πρέπει να παίξουν κιόλας 30 λεπτά. Ε πως θα βγουν νέοι Έλληνες έτσι; Για παράδειγμα, έβαλα προχθές να δω Α1 μετά από πάρα πολύ καιρό, διότι προτιμώ να βλέπω Α2 που είναι πιο ανταγωνιστική. Ε, αυτό το μπάσκετ δεν βλέπεται. Δεν βλέπεται, πραγματικά. Αμερικανοί δεύτερης και τρίτης διαλογής, απαίσιο μπάσκετ, το άλλαξα σε χρόνο ρεκόρ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου